Vijftien levensgrote portretten van hedendaagse Hollandse vrouwen kijken je aan. Ze overbruggen tijd, een afstand – we kennen elkaar niet. Ze steken het leven over als een straat en dienen zich aan: een ongevraagde ontmoeting.
Er ontstaat een dialoog tussen geportretteerde, beschouwer en de kunstenaar die deze portretten heeft geschilderd: Milou Hermus. Via haar ogen verloopt de ontmoeting met deze vrouwen, vriendinnen van lang geleden, vriendinnen voor het leven.
De vertelde levens – portret voor portret – worden een gemeenschappelijk, gedeeld leven. Deze levensgrote, levensechte portretten – Les Belles Hollandaises – vormen tegelijk het zelfportret van de kunstenaar. Het is de intimiteit die deze serie vrouwenportretten zo uniek en bijzonder maakt.